Japan, 5th day, Tokio part 1

Fifth day of my trip, 19th September, will be divided between 2 cities: Tokyo and Kyoto.   Because of an abundance of photos taken, Tokio post will be divided in few parts.

Third Monday of September, in 2011 it was 19 September, is Respect for the Aged Day (敬老の日, Keirou no hi), public holiday. As a public holiday, since 1966, it was celebrated on 15 September, In 2003 tho, it was switched to the Monday date, to make another longer weekend.

Before my departure to Kyoto I went for a walk through Asakusa's streets. For all the days I have been there, I didn't sightsee it at all. I was too preoccupied with other things. Thanks to the holiday, Asakusa was full of people on the Monday morning. It was a pleasant view, seeing how the city is alive.

I was marching through the district, wherever my legs take me to.

I came to a street called Denbouin doori　(伝法院通り), shopping street imitating one of the old Tokyo (former: Edo) downtown streets. The goods weren't all traditional. By the streeet there is Denbouin temple, closed for visitors. It helds accommodation quarter for the chief priest of Sensouji temple and acts also as a training center for priests. Few photos of the inside can be seen on Japanese site on Sensouji.

Additional map reference: http://goo.gl/maps/jK8yz

CDN

Japonia, dzień 5, Tokio cz. 1

Dzień piąty podróży, 19 września, będzie poświęcony dwóm miastom - Tokio i Kioto.

Trzeci poniedziałek września, w 2011 roku był to właśnie 19 września, to Dzień Szacunku dla Starszych (敬老の日, Keirou no hi), święto państwowe. Od 1966 r. święto (jako państwowe) obchodzone było 15 września, ale w 2003 r. zmieniono mu datę na poniedziałkową, ruchomą. Dzięki temu Japończycy zyskali dodatkowy długi weekend.

Rano, przed odjazdem, wybrałam się na spacer po Asakusie, dzielnicy w której mieszkałam od kilku dni. Zapełniona była zwiedzającymi. Zazwyczaj nie lubię tłumów, ale miło widzieć jak miasto żyje.

Żwawym krokiem, nie myśląc dokąd chcę dojść, ruszyłam przed siebie.

Doszłam do ulicy Denbouin　(伝法院通り), turystyczno-handlowej uliczki imitującej uliczkę z okresu Edo (choć może nie w kwestii asortymentu). Ulica wzięła swoją nazwę od świątyni Denbouin, wybudowanej w 1777 r. Zamknięta dla zwiedzających, w środku są kwatery dla głównego kapłana świątyni Sensouji. Świątynia służy również jako miejsce szkoleń dla kapłanów. Podziwiam ich zacięcie, bo patrząc po zdjęciach terenów świątynnych, ostatnią rzeczą jaka by mi przyszłą do głowy byłoby słuchanie kogokolwiek. Jak wygląda świątynny dziedziniec można podejrzeć m.in. na stronie (japońskiej) o Sensouji.

Dodatkowa mapka okolicy: http://goo.gl/maps/jK8yz

CDN